νεοχεττιτικός

-ή, -ό

όρος που χρησιμοποιείται για τον χαρακτηρισμό τού πολιτισμού που άνθησε μετά την καταστροφή τής Χεττούσης το 1200 π.Χ., αναπτύχθηκε στην Ανω Συρία και διήρκεσε πέντε αιώνες.